روانگرایی یکی از مهمترین پدیده های ژئوتکنیکی است که در خاک های سست ماسه ای اشباع به هنگام وقوع زلزله موجب بالا رفتن فشار منفذی و کاهش مقاوت برشی می شود. در مناطق دارای خاک های غیرچسبنده ریزدانه، در شرایطی که سطح آب زیرزمینی بالا باشد، بررسی پتانسیل روانگرایی خاک ضروری می باشد. از آن جایی که روش های موجود برای ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک ها از نقطه نظر اهمیت، دقت و میزان مقبولیت تفاوت دارند لذا در مقاله حاضر به بررسی روش های مختلف از جمله روش انفجار، آزمایش سه محوری و ... پرداخته شده است. مطالعات نشان می دهدکه با افزایش درصد ریزدانه، روانگرایی کاهش می یابد از این رو معیارهایی که اثر ریزدانه را درنظر نمی گیرند باید به نحوی اصلاح شوند.